(Άρθρο του Δημήτρη Τριανταφυλλόπουλου -
Υποψήφιου Βουλευτή Αχαΐας Ν.Δ)
Με αφορμή τη διοργάνωση της εκδήλωσης που θα πραγματοποιήσει η ΝΟ.Δ.Ε (ΝΔ) Αχαΐας,στη Πάτρα την Τετάρτη 15 Οκτωβρίου (8μ.μ-Ξενοδοχείο Αστήρ) για τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, με ομιλητή τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων κ. Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ο Υποψήφιος Βουλευτής Αχαΐας ΝΔ Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος, απευθύνει με Άρθρο του, δημόσιο κάλεσμα συστράτευσης σε στελέχη,οπαδούς,μέλη και φίλους της Φιλελεύθερης Παράταξης. "Σε αυτούς, που μετ' ευκολίας και ειρωνείας,καθημερινά, μας απευθύνουν το ερώτημα:"...ακόμα με τη Ν.Δ είσαι;",η Παράταξη, συντεταγμένα κι ομόθυμα, απαντά με πυγμή,με συνεχή προσπάθεια,με πάγια ιδεώδη και με πολιτικές σωτήριες για τη χώρα...πως "ναι, η Ν.Δ είναι η Ιστορία της μεταπολιτευτικής περιόδου της χώρας και παραμένει παρούσα στα καλά και στ' άσχημα, στα εύκολα και στα δύσκολα της πατρίδας"! Τα τελευταία δύο χρόνια, το πιο εύκολο για τον καθένα από εμάς που πολιτευόμαστε με τη "σημαία" της ΝΔ θα ήταν να την υποστείλουμε και να υψώσουμε άλλες, με επαναστατικό λόγο, πολλά "αντί" και ένα πλούσιο "κατηγορώ" προς τους συγκυβερνώντες. Πολύ πιο εύκολο ήταν για τους απλούς ψηφοφόρους μας να μας γυρίσουν την πλάτη (και που πολλοί το έκαναν),υιοθετώντας την εύκολη κριτική, τον δημαγωγικό λόγο κι αρεσκόμενοι στα εύκολα λόγια της παροχολογίας χωρίς αντίκρυσμα όμως, αλλά και στις εφήμερες ή κι επίπλαστες καταστάσεις! Πολλοί από εμάς, αυτά τα τελευταία δύο δύσκολα χρόνια χλευαστήκαμε,χιουχαριστήκαμε ενδεχομένως,κατηγορηθήκαμε ως "δωσίλογοι",αλλά επιμείναμε στο δρόμο της εθνικής υποχρέωσης και δεν παρασυρθήκαμε σε εύκολα μονοπάτια, αντιμνημονιακά και κενά περιεχομένου, ως προς την εναλλακτικότητα της κυβερνητικής πολιτικής. Σήμερα που η χώρα,ακολουθώντας τον επίπονο κι άδικο πολλές φορές μονόδρομο της παραμονής της χώρας στο "ευρώ" και της σταδιακής εξόδου από την κρίση, σήμερα είναι, που η πολιτική "Σαμαρά" - με σχέδιο και όραμα- αποδεικνύει πως η προσεχής απαλλαγή από τον "βούρδουλα" των δανειστών και αυστηρών κριτών μας (της Τρόικας και του ΔΝΤ) πραγματικά ήταν η μόνη συνταγή επιστροφής της χώρας στην οικονομική της υπόσταση,χωρίς ελλείμματα, χωρίς δανεισμούς "θηλιές", με δυνατότητες υγιούς επιχειρηματικότητας, προσέλκυση επενδύσεων, τραπεζική σταθερότητα και κοινωνική ισορροπία. Κάποιοι έναντι όλων αυτών, βάζουν την καθημερινότητά τους κι εδώ έγκειται το νέο στοίχημα της Παράταξής μας,δηλαδή η μείωση της ανεργίας, η πραγματική απαλλαγή από χαράτσια κι υπέρογκους φόρους, η τακτοποίηση μισθολογικών ανισοτήτων και υπερβολικών μειώσεων, οι ευκαιρίες για τους νέους επιστήμονες, η στήριξη των αγροτών και μικρομεσαίων και πολλά άλλα, τα οποία όμως δεν ήταν δυνατόν να έχουν προηγηθεί της πολιτικής λιτότητας,των περικοπών και των αφαιμάξεων! Στο καθαρά πολιτικό σκέλος, υπάρχει το "μαράζι' της σημερινής συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ,το ΠΑΣΟΚ που μοίρασε επί χρόνια χρήμα ασύδοτα,που διόρισε και τις "πέτρες",που έδωσε θαλασσοδάνεια, που τακτοποίησε ημετέρους, που μετέθετε και υποβίβαζε "σε μια νύχτα"στον Δημόσιο Τομέα, τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας.Η εθνική υποχρέωση είναι που οδήγησε το καλοκαίρι του 2012 (μετεκλογικά) στην αναγκαστική συγκυβέρνηση, που όμως έχει ή πρέπει να έχει ημερομηνία λήξης! Σήμερα, η Παράταξη δοκιμάζεται και πάλι, έχοντας απέναντί της "άχαρους και μοντέρνους κομμουνιστές", που με την "μόστρα" του Τσίπρα και του ιδεολογικού αχταρμά που λέγεται "ΣΥΡΙΖΑ", χαϊδεύει αυτιά πενομένων κι πονεμένων Ελλήνων κι Ελληνίδων, τάζοντας ανεύθυνα τα πάντα, εκμεταλλευόμενοι με "αθεΐα" τα Θεία, στηρίζοντας αντεθνικά σχέδια κατά της Μακεδονίας μας και μιμούμενοι το στυλ της "αλλαγής" του '81 με τον Ανδρέα Παπανδρέου, φαντάζουν ως οι "Μεσσίες" με τον "ροζ" μανδύα, που θα βελτιώσουν τα οικονομικά των νοικοκυριών,θα βρουν δουλειές στους άνεργους,θα επαναπροσλάβουν τους δικαίως απολυμένους Δημοσίους Υπαλλήλους, θα ξαναφτιάξουν την υγεία, την παιδεία, το κράτος πρόνοιας, δίχως τρόπο, μέσα και σχέδιο, παρά μονάχα θεωρίες! Στην κρίσιμο αυτό σταυροδρόμι για τη Ν.Δ, η συστράτευση όλων αυτών που αντιστρατεύονται το βαρύ κόστος της λαϊκίστικης πολιτικής της δήθεν Αριστεράς, που δεν ξεχνά τις μέρες των "πράσινων κλαδικών" και τις αοριστολογίες των "εισαγγελέων" κι "εγκληματιών" της δεξιάς ή και ακροδεξιάς πτέρυγας, είναι τόσο αναγκαία όσο ποτέ την τελευταία 40ετία. Αν όλοι μαζί κατανοήσουμε την ουσία και χρησιμότητα του πολιτικού μας λόγου, τις παρακαταθήκες του Καραμανλή και του Αβέρωφ, συναισθανθούμε δε το χρέος απέναντι στην Πατρίδα, την Θρησκεία και την Οικογένεια, τότε...θα βρούμε χρόνο για να τακτοποιήσουμε και τα του "οίκου" μας, που πολλές φορές μοιάζει με "επαναληπτική μπερέτα" που "σκοτώνει" τα ίδια της τα παιδιά"!