Πατήστε εδώ για να μεταφερθείτε στο πρώτο μας φύλλο:
 http://issuu.com/39848/docs/_1_i_protasis__4_

Πατήστε εδώ για να μεταφερθείτε στο δεύτερό μας φύλλο:
 http://issuu.com/39848/docs/_2_i_protasis

Πατήστε εδώ για να μεταφερθείτε στο τρίτο μας φύλλο:
http://issuu.com/39848/docs/protash_fylo_3

Κωνσταντίνος Μαρκέτος

Θυμάμαι στο πρώτο editorial σας υποσχεθήκαμε ότι ήρθαμε όχι για να μείνουμε αλλά για να τα αλλάξουμε όλα. Συμφέροντα, κατεστημένα και νοοτροπίες. Η υπόσχεσή μας είναι η γενιά μας να αποτάξει τους τίτλους “η γενιά του Γρηγορόπουλου των 700 ευρώ, των 592 ευρώ, του Μνημονίου, της ανεργίας” και να ονομαστεί η γενιά της ανασυγκρότησης, η γενιά της Πρότασης. Έχουν περάσει 5 ολόκληροι μήνες απότότε που κυκλοφόρησε το τελευταίο μας φύλλο. 5 μήνες ήμασταν ανενεργοί εκδοτικά αλλά όχι πολιτικά και κοινωνικά καθώς μέλη μας(μεταξύ των οποίων και ο γράφων θέσαμε υποψηφιότητα στις εκλογές). Μία νέα πενταετία αρχίζει για την πόλη και ασφαλώς δεν θα μπορούσε να λείπει σε αυτή η φωνή των νέων της ΠΡΟΤΑΣΗΣ. Ξεκινάμε λοιπόν πάλι το ταξίδι μας αρχικά μέσα από εδώ και το Σεπτέμβρη θα ξανακυκλοφορήσει σε έντυπη μορφή Η ΠΡΟΤΑΣΗ. Πιο ανανεωμένοι και πιο ώριμοι σας ζητάμε να σταθείτε αρωγοί και κοινωνοί του οράματός μας για την έκφραση των ιδεών των νέων της Πάτρας. Για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε νεοέλληνες. Τι λέτε λοιπόν; Ξεκινάμε;

             Διανύουμε περίοδο οικονομικής κρίσης. Καθημερινά παρατηρούμε συνανθρώπους μας να βρίσκονται στο όριο της ανέχειας και της εξαθλίωσης. Όλοι αναρωτιόμαστε ποία είναι τα αίτια αυτής της κρίσης και του κοινωνικού μαρασμού και ποιοι είναι οι υπεύθυνοι για αυτήν την κατάσταση. Οι υποψίες όλων διασταυρώνονται στις προηγούμενες κυβερνήσεις και σε αυτούς που τις στήριζαν.
             Έτσι λοιπόν εδώ και δύο χρόνια όλες οι υποψίες μας γίνονται πραγματικότητα και αποκαλύπτουν όλα τα σκάνδαλα που βγαίνουν στην επιφάνεια με την πάροδο του χρόνου, με ανήθικους πολιτικούς που καταχράζονται τα χρήματα του ελληνικού λαού για να χτίζουν βίλες και ακίνητα.

Λεωνίδας Στουφής

            Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, πως μια χώρα με τέτοιο πολιτισμό που έχει αναδείξει τους μεγαλύτερους φιλοσόφους παγκοσμίως δίνει την ψήφο της σε πολιτικούς δίχως ηθική και αξίες , οι οποίοι δεν σεβάστηκαν τον ελληνικό λαό που τους εμπιστεύθηκε αλλά είχαν το θράσος τον κατηγορήσουν ότι "όλοι μαζί τα φάγαμε". Ας μου εξηγήσει λοιπόν κάποιος ποιοί τολμούν να προσάψουν κατηγορίες σε μας. Αυτοί που έχτιζαν βίλες , αγόραζαν κότερα και παραθέριζαν σε εξωτικά νησιά με τα χρήματα που καταχράζονταν από το κράτος , ενώ εγώ όπως και ο κάθε πολίτης πασχίζουμε να βγάλουμε τα "προς το ζην". Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και πραγματικά δεν ξέρω ποιος μπορεί να δώσει ένα τέλος και να πει ως εδώ στα ψέμματα. Πως μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη στην χώρα μας, όταν κανείς δεν παραδέχεται τα λάθη του; Όταν όλη η χώρα εμπλέκεται στα σκάνδαλα και στην διαφθορά πως μπορούμε να εξελιχθούμε σαν κοινωνία; Σε ποια πρόοδο αναφερόμαστε; Σε αυτήν που ο καθένας κοιτάει το συμφέρον του ή για μια συλλογική προσπάθεια προς το καλύτερο;
           Μπορεί να υπάρξει καλύτερο αύριο με την προοπτική που θέλουμε μονό κάτω από ένα συλλογικό πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης.

Τις προάλλες έτυχε να βγω για μία ποδαράτη βόλτα γύρω στις 4 το μεσημέρι. Περνούσα, λοιπόν, έξω από την εκκλησία του αγίου Ανδρέα και συνάντησα κάτι που είχα πολύ καιρό να δω. Παιδιά της ηλικίας μου πάνω κάτω έπαιζαν ποδόσφαιρο στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας. Μου έκανε τρομερή εντύπωση. «Ακόμη παίζουν τα παιδιά στις πλατείες, στις γειτονιές;» αναρωτήθηκα. Αμέσως μου ήρθαν στο μυαλό όλα εκείνα τα άπειρα απογεύματα, που πέρασα στη γειτονιά μου ή στον Άγιο Διονύση με τους φίλους μου παίζοντας από ποδόσφαιρο και μήλα έως κρυφτό, κυνηγητό, κλέφτες και αστυνόμους. Πραγματικά μέσα σε μια στιγμή αναπόλησα ένα πολύ όμορφο παρελθόν, γεμάτο παιχνίδια, ξεγνοιασιά, χαρές μα κυρίως μεγάλες φιλίες και αξέχαστες στιγμές! Κάποτε έμαθα πως κάποια μάνα μας ονομάτιζε ως «παιδιά της πλατείας» δίνοντας βέβαια αρνητική χροιά στη φράση. Εμένα δε με πείραξε η φράση. Αυτός ήμουν. Αυτοί ήταν και οι φίλοι μου. Διαβάζαμε και αμέσως κατεβαίναμε στις γειτονιές μας στο καθημερινό μας ραντεβού από τις 6 το απόγευμα ως τις 9-10 το βράδυ! Δε ξεχνιούνται αυτά. Δε γίνεται μάλιστα αφού είναι κυριολεκτικά χαραγμένες δεκάδες γρατσουνιές στα γόνατα και στους αγκώνες μας. Όπως είναι φυσικό, το νέα κύμα τεχνολογίας επηρέασε τη φυσική ζωή! Όλα τα παραπάνω αντικαταστάθηκαν από το playstation, από τον υπολογιστή και από την όλο και μεγαλύτερη τάση της νεολαίας για «βόλτα»(τότε μόδα ήταν ένας καφές και μετά φαγητό σε fast food). Ενδεικτικά, μέσα σε ένα απόγευμα ο ένας αγόρασε νέο υπολογιστή και δε κατέβηκε στη

Φίλιππος Τσαούσογλου

γειτονιά για να στρωθεί στην καρέκλα του να παίξει «καλύτερα» παιχνίδια. Το ίδιο και ο άλλος, που δήλωνε κατενθουσιασμένος για την αγορά playstation. Ξαφνικά η γειτονιά ερήμωσε. Εκεί, που άλλες ημέρες έβλεπες το τοπίο να σφύζει από ζωή, τώρα έβλεπες μονάχα 3-4 γριούλες να συνομιλούν και 1-2 παιδιά να παίζουν με τα gameboy τους. Και ερχόμαστε στο σήμερα. Σπανίως θα δεις οπουδήποτε κάτι τέτοιο, όπως γινόταν παλιά. Οι προτεραιότητες άλλαξαν. Οι νέοι αντί για ποδόσφαιρο, κρυφτό, κυνηγητό, ασχολούνται πλέον ολημερίς και ολονυχτίς με το facebook, βγαίνουν στα μπαράκια (σαν μεγάλοι πλέον) και ρουφάνε κυριολεκτικά τα ποτά! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, πως πλέον πολλά νυχτερινά μαγαζιά στηρίζονται αποκλειστικά σε πολύ μικρές ηλικίες ανθρώπων, απομακρύνοντας έτσι τους μεγαλύτερους. Οι καιροί άλλαξαν. Σαφώς όλοι επηρεαστήκαμε από τη μάζα βάζοντας πρώτον από όλους τον ίδιο μου τον εαυτό. Μήπως θα έπρεπε να αφήσουμε τα πληκτρολόγια και να αφιερώσουμε λίγο παραπάνω χρόνο στον αθλητισμό, στη φύση και στην οικογένειά μας ; Μήπως θα έπρεπε να αναζητήσουμε τα ουσιώδη ; Μήπως να αλλάξουμε τη ρότα της ζωής μας ; Μήπως να γίνουμε πιο δραστήριοι ; Μήπως να μην είμαστε άλλο πια αποχαυνωμένοι και επαναπαυμένοι στην καρέκλα μας ; Λέτε να υπήρχε δόλος ως προς αυτό ; Να μείνουμε, δηλαδή, υπνωτισμένοι με τα επουσιώδη πράγματα νιώθοντας πλήρεις, ευτυχείς και αφήνοντας τους ανώτερους να κάνουν ανενόχλητοι τα τερτίπια τους ; Ξύπνα κόσμε, ξύπνα εαυτέ μου! Μη τους αφήσουμε να πράττουν ό,τι επιθυμούν! Είμαστε ακόμη νέοι, είμαστε δυνατοί, είμαστε έξυπνοι, είμαστε πολλοί! Είναι στο χέρι μας ποιο μέλλον θα επιλέξουμε! Αυτό της απομόνωσης και της κοινωνικής αποξένωσης, του λήθαργου, της απραξίας, της οκνηρίας και της τυφλής υπακοής ή αυτό της σύμπνοιας, της ομόνοιας, της σύμπραξης, του ονείρου, του πόθου ; Το σχεδιασμένο από εμάς μέλλον ή το σχεδιασμένο από τους άλλους, τους μεγάλους, τους «κακούς», που μας έφτασαν εδώ ; Όλοι μαζί μπορούμε να συνδυάσουμε τα στοιχεία μας, τα καλά μας και σίγουρα μπορούμε να πετύχουμε κάτι πολύ καλύτερο από το τωρινό!

Έχει «φεσώσει» τον Πύργο και... έφαγε το ξύλο της ζωής του, στην Πάτρα! Ο λόγος για έναν κατασκευαστή που έχει τη συνήθεια να κυκλοφορεί με πολυτελή αυτοκίνητα, αλλά φαίνεται πως ... δεν πλήρωνε κάποιες από τις υποχρεώσεις του. Οι φήμες για τις δραστηριότητές του και τις κινήσεις του έχουν «απλωθεί» σε όλη την Δυτική Ελλάδα, καθώς σύμφωνα με το dete.gr, έχει εξαπατήσει και γνωστό Πατρινό επιχειρηματία. Πληροφορίες αναφέρουν πως... έπεσε πολύ ξύλο στην οδό Οθωνος Αμαλίας στην Πάτρα (κοντά στην

Ηλίας Τσίπας

Γεροκωστοπούλου) όταν ο Πυργιώτης εμφανίστηκε με ένα από τα πολυτελή αυτοκίνητά του, όμως του είχαν στήσει καρτέρι «μπράβοι» που είχαν εντολή από Ηλείο που του όφειλε χρήματα... να «τον περιποιηθούν»! Έτσι τον πλησίασαν και τον έκαναν τουλούμι στο ξύλο. Του διεμήνυσαν δε πως... θα επανέλθουν αν δεν τακτοποιήσει την «εκκρεμότητά» του με τον «εντολέα» τους. «Και με την Porsche ή την Ferrari ή την Lamborghini να τρέχει... πάλι θα τον βρούμε» λένε χαριτολογώντας κάποιοι πιστωτές του, θέλοντας να τον προειδοποιήσουν μήπως και... συνετιστεί! Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως μεταξύ άλλων έχει εξαπατήσει... και έναν «μπράβο» που είχε προσλάβει για να τον προστατεύει! Πηγή: http://patragossipnewsblog.blogspot.gr/2014/07/ferrari.html

Στην εποχή που διέπουμε εκτός από την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση αντιμετωπίζουμε και την κρίση αξιών. Οι νέοι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από την εκκλησία. Οι σημερινοί νέοι δυσκολεύονται να πλησιάσουν γενικά την Εκκλησία και τους κληρικούς γιατί καλλιεργείται μία προκατάληψη κατά της Εκκλησίας. Η Εκκλησία σήμερα χλευάζεται, συκοφαντείται, διαβάλλεται, εξευτελίζεται στα μάτια του κόσμου και της νεολαίας και όποιοι νέοι θα εκδηλώσουν την πίστη τους, θα γίνουν αντικείμενο ειρωνείας.

Παναγιώτης Καρασπήλιος

Έπειτα το εκπαιδευτικό σύστημα και η σημερινή φιλοσοφία καλλιεργούν ένα ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα στους ανθρώπους. Αυτό έχει ως συνέπεια  ο άνθρωπος να χάνει το νόημα της ζωής, να κυνηγάει τα πρόσκαιρα και τα εφήμερα. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που έχουν αυξηθεί οι αυτοκτονίες ενώ η κατάθλιψη έχει γίνει η μάστιγα  της εποχής. Επομένως μόνο οφέλη δεν είχε η απομάκρυνση μας από την εκκλησία καθώς τα αποτελέσματα είναι τραγικά.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι αν δεν γαλουχούνται οι νέοι από δασκάλους αλλά και από την ίδια την οικογένεια με τις ελληνορθόδοξες αξίες η Ελλάδα θα σβήσει. Έτσι η πολιτεία πρώτη απ’ όλους πρέπει να διασφαλίσει και να διαφυλάξει τις αξίες αυτές. Βέβαια το 16ο άρθρο του συντάγματος στη δεύτερη παράγραφο σημειώνει πως είναι αποστολή του κράτους η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης μέσω της παιδείας.  Συνεπώς αυτή η εντολή θα πρέπει να εφαρμοστεί στη πράξη και να μη συζητείται στα σοβαρά αν θα πρέπει να καταργηθεί το μάθημα των θρησκευτικών ή αν θα πρέπει να αποκαθηλώσουν τις ιερές εικόνες από τα δημόσια κτίρια με την απίστευτη δικαιολογία ότι κάποιοι μπορεί να προσβάλλονται καθώς με την ίδια λογική θα αφαιρέσουμε και τον σταυρό από την ελληνική μας σημαία.

Από την άλλη πλευρά σημαντικό ρόλο ώστε να γυρίσουν τα νιάτα στην εκκλησία μπορεί να παίξει η κάθε ενορία η οποία θα πρέπει να προσδιορίσει τον εκκλησιολογικό της χαρακτήρα ώστε να προσεγγίσει τους νέους. Βάζοντας λοιπόν, μπροστάρηδες νέους ιερείς και ανθρώπους με όρεξη στα κατηχητικά σχολεία η κατάσταση μπορεί να αλλάξει συλλήβδην.

Εν κατακλείδι, αν δεν είχαμε λησμονήσει τις αξίες μας δεν θα βρισκόμασταν στο χείλος του γκρεμού. Ακούμε συνεχώς από τον κόσμο να υβρίζουν τους πολιτικούς λόγω της διαφθοράς που έχουν υποστεί. Μην ξεχνάμε όμως, ότι και οι πολιτικοί και οι διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν μέρος της κοινωνίας. Έτσι λοιπόν, οφείλουμε να προσέξουμε τα λάθη του παρελθόντος, να επανέλθουμε στην εκκλησία καθώς αποτελεί το κέντρο ενός άξονα από αξίες οι οποίες είναι χρήσιμες για την κοινωνία και τον ελληνισμό.

Μόνο ως θέατρο του παραλόγου δυστυχώς χαρακτηρίζεται η κατάσταση στα 2 μεγαλύτερα
ακαδημαϊκά ιδρύματα της χώρας, ΕΚΠΑ και ΕΜΠ. Οι προσπάθειες του υπουργείου για την ομαλή επαναλειτουργία τους είναι δυστυχώς άκαρπες και οι φοιτητές είναι όμηροι των εξελίξεων. Δυστυχώς, τις τελευταίες 14 εβδομάδες, η αξιοπιστία και το κύρος του έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα και οι ευθύνες είναι πολύ συγκεκριμένες. Το ίδιο το Υπουργείο, ενώ καταμαρτυρά την απουσία κάθε αξιοκρατικής διαδικασίας εσωτερικής αξιολόγησης, που συνάδει με το άρθρο 16 του Συντάγματος και το Αυτοδιοίκητο των εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, ταυτόχρονα επιμένει στις απολύσεις και στη διαθεσιμότητα. Μιλούμε, δηλαδή, για απολύσεις, σε μια κοινωνία της ανεργίας, σε ένα ήδη υποστελεχωμένο Πανεπιστήμιο. Αυτό δεν το λέει κάποια

Γιώργος Μαντζαβάς

κρατικοδίαιτη συνδικαλιστική αριστοκρατία, αλλά οι διεθνείς δείκτες αναλογίας διοικητικού προσωπικού – φοιτητών, που εφαρμόζονται σε παγκοσμίως αναγνωρισμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα, δημόσια και όχι μόνο για τους «οπαδούς» της οικονομίας της αγοράς. Από την άλλη πλευρά, οι Πρυτανικές Αρχές απαντούσαν ως τώρα με ένα μονότονο «όχι» σε κάθε διαρθρωτική αλλαγή, επέλεξαν να λειτουργήσουν ως επίδοξοι πολιτευτές με το μπλοκάκι κι όχι ως ακαδημαϊκοί λειτουργοί. Εξυπηρετούν, δυστυχώς, προσωπικές φιλοδοξίες, μικροκομματικές σκοπιμότητες και όχι το Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Αυτό το πράττουν μάλιστα, εκμεταλλευόμενοι το φόβο και την ομηρία των εργαζομένων του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ, αλλά και των φοιτητών, που αγωνιούν για το μέλλον τους. Και όλα αυτά στην Ελλάδα των μνημονίων και της κρίσης όπου η παιδεία οφείλει να είναι μοχλός εξόδου από την κρίση αλλά και τρόπος ουσιαστικής αντιμετώπισης των άκρων και του τέρατος του νεοφασισμού το οποίο διαχρονικά αποκτά δυναμική σε περιόδους κοινωνικής εσωστρέφειας και έλλειψης οράματος για την νέα γενιά. Είναι προφανές ότι στόχος της τρόικας είναι να πληγεί ακόμη περισσότερο ο χώρος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ένας χώρος ο οποίος τις προηγούμενες δεκαετίες στήριξε την μεσαία τάξη και έδωσε την ευκαιρία σε άτομα από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα για κοινωνική ανέλιξη και πνευματική ανόρθωση. Το όνειρο ζωής κάθε ελληνικής οικογένειας να μπορεί να σπουδάσει τα παιδιά της εφ όσων το επιθυμούν τρέπεται σε εφιάλτη καθώς μετατρέπεται σε σταδιακό προνόμιο, στα χέρια ολίγων και ισχυρών. Οποιαδήποτε απόπειρα μεταρρυθμιστικού χαρακτήρα σαφέστατα και δεν γίνεται με απολύσεις. Στα δικά μου μάτια όπως και πολλών χιλιάδων φοιτητών ο υπουργός κ.Αρβανιτόπουλος και ο πρύτανης του ΕΚΠΑ κ. Πελεγρίνης έχουν αποδειχτεί κατώτεροι των περιστάσεων. Καθώς ενώ το ελληνικό πανεπιστήμιο δέχεται την πιο χυδαία από εποχής μεταπολίτευσης επίθεση ο πρώτος αρκείται στην διαχείριση της υποκρισίας και εθελοτυφλεί άπραγος ενώ ο δεύτερος ασχολείται με το χόμπι του την υποκριτική προκαλώντας.

Δείτε εδώ τις παλιές μας συνεντεύξεις για να κρίνετε τους ανθρώπους και τα έργα τους...

Πατήστε εδώ: http://enpatrais.blogspot.gr/search/label/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20enpatrais

Ανδρέας Κυριακόπουλος

Ελλάδα 2014. Μια κοινωνία χωρίς ειρμό, χωρίς συνδετικούς κρίκους. Κυρίως όμως, μια κοινωνία που δεν ξέρει ούτε τι θέλει ούτε από ποιους και πώς να ζητήσει. Στα μέσα της δεκαετίας του '80 ο τεράστιος Χατζιδάκις έγραφε ότι "Ο Φασισμός δεν είναι οι άλλοι". Ο Μάνος θεωρούσε το λαϊκισμό πρωτεύων συστατικό του φασισμού, περιγράφοντας σαν μάγος την εικόνα και την πορεία της χώρας μας μετά από 30 χρόνια. Όταν κατακεραύνωνε τον "αυριανισμό", προειδοποιούσε για την παντοκρατορία του λαϊκισμού και την προετοιμασία του νεοφασισμού των άκρων. Ο φόβος αυτός έγινε πραγματικότητα στην εποχή της κρίσης. Με το έδαφος εύφορα άγονο, οι 'τράμπες" της Ιστορίας δημιούργησαν ένα τσουνάμι λαϊκισμού.  Οι άλλοτε μεγάλοι "ηγέτες" μας διαπομπεύονται και όσοι ήταν στο περιθώριο ηρωποιούνται. Τα καλά παιδιά των κομματικοδίαιτων ΜΜΕ έγιναν όψιμοι επαναστάτες, της δεκάρας. Που όμως φαίνεται να γίνονται ακόμα περισσότερο αρεστοί σε ένα λαό με ομαδικό σύνδρομο Αλτσχάιμερ. Και ταυτόγχρονα με μία κυβέρνηση που κατηγορείται για νεοφιλελευθερισμό ενώ διογκώνει την κρατική παρέμβαση και μια αντιπολίτευση με πολιτική 15μελους του Λυκείου.   Όλα πέφτουν σε μία μεγάλη αρένα που διαστρεβλώνει κάθε αληθινό, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκεί μέσα το εύκολο θριαμβεύει. Καμία βαθύτερη σκέψη, καμία (αυτο)κριτική, καμία αντι-πρόταση. Επιθέσεις σε ποιητές και καλλιτέχνες(Δημουλά, Γκάτσος), κηρύγματα πατριδολαγνείας με ταυτόγχρονη θεοποίηση τρομοκρατών και δολοφόνων, φήμες και μύθοι που καταπίνουμε αμάσητα(ψεκασμοί, τσιπάκια σε μωρά κτλ κτλ κτλ) Είναι, νομίζω, ξεκάθαρο ότι όλα αυτά τα έφερε στην επιφάνεια η κρίση.  Το μίσος, η βία και η μιζέρια είναι παιδιά που ανέθρεψε αυτή. Τα γέννησε, όμως, η βαθιά έλλειψη παιδείας. Γιατί ενώ τα απολυτήρια Λυκείου και τα πτυχία περισσεύουν, την ουσιαστική μόρφωση την ψάχνεις με λαγωνικά. Μόρφωση πολιτική, κοινωνική, ανθρώπινη που θα μας βοηθήσει να αποτινάξουμε την κουλτούρα του βολέματος. Η Ελλάδα αναζητά πολίτες που θα κολυμπήσουν κόντρα στο ρεύμα της ευκολίας και θα παλέψουν με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Μα όσο δύσκολο και αν είναι, οφείλουμε-ειδικά οι νέοι- να το προσπαθήσουμε.