Ανδρέας Κυριακόπουλος

Ελλάδα 2014. Μια κοινωνία χωρίς ειρμό, χωρίς συνδετικούς κρίκους. Κυρίως όμως, μια κοινωνία που δεν ξέρει ούτε τι θέλει ούτε από ποιους και πώς να ζητήσει. Στα μέσα της δεκαετίας του '80 ο τεράστιος Χατζιδάκις έγραφε ότι "Ο Φασισμός δεν είναι οι άλλοι". Ο Μάνος θεωρούσε το λαϊκισμό πρωτεύων συστατικό του φασισμού, περιγράφοντας σαν μάγος την εικόνα και την πορεία της χώρας μας μετά από 30 χρόνια. Όταν κατακεραύνωνε τον "αυριανισμό", προειδοποιούσε για την παντοκρατορία του λαϊκισμού και την προετοιμασία του νεοφασισμού των άκρων. Ο φόβος αυτός έγινε πραγματικότητα στην εποχή της κρίσης. Με το έδαφος εύφορα άγονο, οι 'τράμπες" της Ιστορίας δημιούργησαν ένα τσουνάμι λαϊκισμού.  Οι άλλοτε μεγάλοι "ηγέτες" μας διαπομπεύονται και όσοι ήταν στο περιθώριο ηρωποιούνται. Τα καλά παιδιά των κομματικοδίαιτων ΜΜΕ έγιναν όψιμοι επαναστάτες, της δεκάρας. Που όμως φαίνεται να γίνονται ακόμα περισσότερο αρεστοί σε ένα λαό με ομαδικό σύνδρομο Αλτσχάιμερ. Και ταυτόγχρονα με μία κυβέρνηση που κατηγορείται για νεοφιλελευθερισμό ενώ διογκώνει την κρατική παρέμβαση και μια αντιπολίτευση με πολιτική 15μελους του Λυκείου.   Όλα πέφτουν σε μία μεγάλη αρένα που διαστρεβλώνει κάθε αληθινό, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκεί μέσα το εύκολο θριαμβεύει. Καμία βαθύτερη σκέψη, καμία (αυτο)κριτική, καμία αντι-πρόταση. Επιθέσεις σε ποιητές και καλλιτέχνες(Δημουλά, Γκάτσος), κηρύγματα πατριδολαγνείας με ταυτόγχρονη θεοποίηση τρομοκρατών και δολοφόνων, φήμες και μύθοι που καταπίνουμε αμάσητα(ψεκασμοί, τσιπάκια σε μωρά κτλ κτλ κτλ) Είναι, νομίζω, ξεκάθαρο ότι όλα αυτά τα έφερε στην επιφάνεια η κρίση.  Το μίσος, η βία και η μιζέρια είναι παιδιά που ανέθρεψε αυτή. Τα γέννησε, όμως, η βαθιά έλλειψη παιδείας. Γιατί ενώ τα απολυτήρια Λυκείου και τα πτυχία περισσεύουν, την ουσιαστική μόρφωση την ψάχνεις με λαγωνικά. Μόρφωση πολιτική, κοινωνική, ανθρώπινη που θα μας βοηθήσει να αποτινάξουμε την κουλτούρα του βολέματος. Η Ελλάδα αναζητά πολίτες που θα κολυμπήσουν κόντρα στο ρεύμα της ευκολίας και θα παλέψουν με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Μα όσο δύσκολο και αν είναι, οφείλουμε-ειδικά οι νέοι- να το προσπαθήσουμε.