Μόνο ως θέατρο του παραλόγου δυστυχώς χαρακτηρίζεται η κατάσταση στα 2 μεγαλύτερα
ακαδημαϊκά ιδρύματα της χώρας, ΕΚΠΑ και ΕΜΠ. Οι προσπάθειες του υπουργείου για την ομαλή επαναλειτουργία τους είναι δυστυχώς άκαρπες και οι φοιτητές είναι όμηροι των εξελίξεων. Δυστυχώς, τις τελευταίες 14 εβδομάδες, η αξιοπιστία και το κύρος του έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα και οι ευθύνες είναι πολύ συγκεκριμένες. Το ίδιο το Υπουργείο, ενώ καταμαρτυρά την απουσία κάθε αξιοκρατικής διαδικασίας εσωτερικής αξιολόγησης, που συνάδει με το άρθρο 16 του Συντάγματος και το Αυτοδιοίκητο των εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, ταυτόχρονα επιμένει στις απολύσεις και στη διαθεσιμότητα. Μιλούμε, δηλαδή, για απολύσεις, σε μια κοινωνία της ανεργίας, σε ένα ήδη υποστελεχωμένο Πανεπιστήμιο. Αυτό δεν το λέει κάποια

Γιώργος Μαντζαβάς

κρατικοδίαιτη συνδικαλιστική αριστοκρατία, αλλά οι διεθνείς δείκτες αναλογίας διοικητικού προσωπικού – φοιτητών, που εφαρμόζονται σε παγκοσμίως αναγνωρισμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα, δημόσια και όχι μόνο για τους «οπαδούς» της οικονομίας της αγοράς. Από την άλλη πλευρά, οι Πρυτανικές Αρχές απαντούσαν ως τώρα με ένα μονότονο «όχι» σε κάθε διαρθρωτική αλλαγή, επέλεξαν να λειτουργήσουν ως επίδοξοι πολιτευτές με το μπλοκάκι κι όχι ως ακαδημαϊκοί λειτουργοί. Εξυπηρετούν, δυστυχώς, προσωπικές φιλοδοξίες, μικροκομματικές σκοπιμότητες και όχι το Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Αυτό το πράττουν μάλιστα, εκμεταλλευόμενοι το φόβο και την ομηρία των εργαζομένων του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ, αλλά και των φοιτητών, που αγωνιούν για το μέλλον τους. Και όλα αυτά στην Ελλάδα των μνημονίων και της κρίσης όπου η παιδεία οφείλει να είναι μοχλός εξόδου από την κρίση αλλά και τρόπος ουσιαστικής αντιμετώπισης των άκρων και του τέρατος του νεοφασισμού το οποίο διαχρονικά αποκτά δυναμική σε περιόδους κοινωνικής εσωστρέφειας και έλλειψης οράματος για την νέα γενιά. Είναι προφανές ότι στόχος της τρόικας είναι να πληγεί ακόμη περισσότερο ο χώρος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ένας χώρος ο οποίος τις προηγούμενες δεκαετίες στήριξε την μεσαία τάξη και έδωσε την ευκαιρία σε άτομα από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα για κοινωνική ανέλιξη και πνευματική ανόρθωση. Το όνειρο ζωής κάθε ελληνικής οικογένειας να μπορεί να σπουδάσει τα παιδιά της εφ όσων το επιθυμούν τρέπεται σε εφιάλτη καθώς μετατρέπεται σε σταδιακό προνόμιο, στα χέρια ολίγων και ισχυρών. Οποιαδήποτε απόπειρα μεταρρυθμιστικού χαρακτήρα σαφέστατα και δεν γίνεται με απολύσεις. Στα δικά μου μάτια όπως και πολλών χιλιάδων φοιτητών ο υπουργός κ.Αρβανιτόπουλος και ο πρύτανης του ΕΚΠΑ κ. Πελεγρίνης έχουν αποδειχτεί κατώτεροι των περιστάσεων. Καθώς ενώ το ελληνικό πανεπιστήμιο δέχεται την πιο χυδαία από εποχής μεταπολίτευσης επίθεση ο πρώτος αρκείται στην διαχείριση της υποκρισίας και εθελοτυφλεί άπραγος ενώ ο δεύτερος ασχολείται με το χόμπι του την υποκριτική προκαλώντας.